KÜFÜR TEHLİKESİ - kainatingunesi.com

“Abdülhakîm Arvâsî”, büyük islâm âlimi.
Dîne, islâmiyyete hizmet etti dâimî.

O, bir gün sohbetinde buyurdu ki: (Ey insan!
Rabbin feyiz nîmeti, geliyor sana her an.

Dinli dinsiz herkese, bilcümle mahlûkâta,
Geliyor bu feyizler, bilmese de o hattâ.

Zîrâ her hücremizi, O çalıştırmaktadır.
İbâdetin özü de, Onu unutmamaktır.

Bugün öyle gündür ki, çok bozuldu neşriyât.
İnsanı, Cehenneme sürüklüyor her bir şart.

Eskiden müslümânlar, “Günâh”tan korkuyordu.
Harâm işlememeye, çok dikkat ediyordu.

Şimdi ise, her yerde, “Küfür” tehlikesi var.
Harâmlar, hüner gibi işleniyor âşikâr.

Hâlbuki bir harâma, “Ne güzel!” dese insan,
Mâzallah kâfir olur, böyle söylediği an.)

Bir gün de buyurdu ki: (Şudur ki bir müslümân,
Elinden ve dilinden, kimseye gelmez ziyân.

Me’mur değil isek de, iyiliğe kimseye,
Me’zun dahî değiliz, hiç kimseyi üzmeye.

Bir kimsenin şerefi, akıl ve îmândadır.
Yâni bütün üstünlük, “Îmân”ı olandadır.

Çünkü o, bağlanmıştır Allah ve Peygambere.
Bir mes’ûliyyet hissi taşır hem o bir kere.

Birine bir fenâlık düşünse de o bilfarz,
Kalbindeki o îmân, mâni olur, yaptırmaz.

Lâ teşbîh bir köpeğin, tasması varsa şâyet,
Ondan, hiç bir insana, bir zarar gelmez elbet.

Lâkin yoksa tasması, o, “Sâhipsiz” demektir.
“Îmânsız insan”lar da, buna benzemektedir.

Sâhipsiz bir köpeğin, her an ne yapacağı,
Belli olmaz ne zaman, kime saldıracağı.

Bunun gibi, îmânı olmıyan kâfirler de,
Zarar yapabilirler, her insana, her yerde.

Hâlbuki şöyledir ki, kâmil olan bir mü’min,
Elinden ve dilinden, insanlar olur emîn.)

Bir gün de buyurdu ki: (Her âhiret işinde,
Mü’minin, çok korkusu olmalıdır içinde.

Dense ki: “Tek bir kişi, düşecektir azâba”.
Şöyle düşünmeli ki: “O, ben miyim acabâ?”

Ve yine denilse ki: “Bir kişi Cennetliktir”.
“O kimse, belki benim” diye düşünmelidir.

Zîrâ buyurmuştur ki büyükler bu konuda:
(Müsâvî olmalıdır, ümit ile korku da.)

Gâyemiz, bir kimseyi kurtarmaktır “Ateş”ten.
Zîrâ daha kıymetli bir iş yoktur bu işten.

Değil ki bir insanı, “Yılan”, yâhut bir “Akrep”,
Yanarken görsek bile, kurtarırız yine hep.

Hâlbuki “İnsan için” yaratıldı Cehennem.
Bu dünyâ ateşinden, daha şiddetlidir hem.)