Ebû Abdullah ez-Zübeyrî Hazretleri
ÂMÂ (GÖZLERİ GÖRMEZ) olduğu halde yüzbinden ziyâde hadîs-i şerîf; râvileriyle birlikte hâfızasındaydı… Bu sebeple, hadîs hafızı idi.
Adi: Zübeyr b. Ahmed b. Süleyman ez-Zübeyrî’dir. Ebû Abdullah, künyesidir… Basra’da doğdu. İlim tahsili için, Bağdat’a gitti. Birçok âlimden, ders aldı.. Sonunda kendisi de; hadîs-i şerîf, fıkh ve kırâat ilimlerinde büyük âlim oldu…
İbâdetlerine büyük ihtimam göstermekle birlikte, naiîıaz üzerinde bihassa duruyordu. Nitekim Sevgili Peygamberimizin, şu hadîslerini sık sık tekrar ederdi: “İnsanın, Rabbine en yakın olduğu zaman, namaz kıldığı ândır!..
Ve kendisi de, şöyle açıklardı: “Namaz kılan bir kimse; Rabbiyle konuşmakta… Ona yalvarmakta… Onun büyüklüğünü ve Ondan başka herşeyin, ‘hiç’ olduğunu görmektedir!.. Bu sebeple namaz içinde korku, dehşet, ürküntü hâsıl olacağından … İnsanın teselli ve rahat bulması gayesiyle; namaz sonunda, iki defa selâm vermesi emir buyuruldu!”
Kufân-ı Kerîm’in Fussilet sûresi: “İnsanları Allah’a da’vet edip, iyi iş ve hareketlerde bulunan ve: ‘Ben, gerçek müslü- manlardanım ’ diyen kimseden, daha güzel sözlü kim var?… ” âyet-i kerîmesini tefsîr ederken: “Allahü teâlâya da’vet eden,
en güzel söz; ezandır!.. Amel-i salih (iyi iş ve hareket) ise. mazdır!..”buyurdu…
Sonra da talebelerine, şunlan söyledi: “Namaz, ‘mü’minu rin mi’râa* olduğu için; namazlar onunda, Sevgili Peygamberi, mizin Mi’râc Gecesi söylemekle şereflendikleri ‘Ettehtyyi tü yu okumak emr’olundu!”
Ebû Abdullah ez-Zübeyrî hazretleri 929 yılında, vefat etti. Allahü teâlâ rahmet eylesin, âmin.