EBÛ ALİ SİNCÎ (Hüseyn bin Şuayb) - kainatingunesi.com

EBÛ ALİ SİNCÎ (Hüseyn bin Şuayb)

Şafiî fıkıh âlimi. İsmi, Hüseyn bin Şuayb bin Muhammed es-Sincî el-Mervezî, künyesi Ebû Ali’dir. Mervli âlimlerdendir. Merv’in köylerinden Since nisbetle Sincî denildi. Doğum târihi bilinmemektedir, İlim tahsili için ba’zı memleketlere gitti. Pekçok eser tasnif etti. 430 (m. 1039) senesinde vefât etti. Merv’de hocası Kaffâl’in kabri yanına defnedildi.

Küçük yaşta ilim tahsiline başlayan Ebû Ali Sincî, Irak’ta İmâm-ül-Haremeyn Ebû Hâmid el-İsferâînî’den; Horasan’da, Ebû Bekr Abdullah el-Kaffâl’den, Ebü’l-Hasen Muhammed bin Hüseyn Alevî, Ebû Abdullah Muhammed bin Abdullah Hâfiz’dan, Merv ve Bağdadlı daha birçok âlimden ilim öğrendi. Ebû Bekr Hayrî’den de; hadîs-i şerîf dinleyip, ders aldı. Zamanında asrının fakîhi ve Horasan’ın imâmı kabul edildi. Keskin zekâsı, derin bilgisi ve güzel ahlâkı ile insanlara örnek oldu. Pekçok talebe yetiştirdi. Onlar da hocaları gibi yalnız Allahü teâlânın dînini yaymağa gayret edip, O’nun rızâsını kazanmaya çalıştılar.

İbn-i Hillikân; “Ebû Ali Sincî, Iraklı ve Horasanlı âlimlerin yolunu, ilmini birleştiren ilk âlimdir. Asrında Merv ehlinin en büyük fıkıh âlimi idi” derken, zamanın âlimleri, söz birliği ile “Horasanda üç imâm vardır: Çok rivayet eden ve rivayet ettiği ilmi tahkik eden, az rivayet eden ve tahkik eden, çok rivayet eden fakat tahkik etmeyen. Bunlardan çok rivayet edip tahkik eden, Ebû Ali Sincî’dir. Az rivayet edip, tahkik eden Ebû Muhammed Cüveynî’dir. Çok rivayet edip tahkik etmeyen ise Nasır Mervezî’dir” demektedirler.

Birçok kıymetli eser yazdı. Şafiî mezhebinin temel kitaplarından olan Ebû Bekr İbn-i Haddâd’ın Kitâb-ı Pürü’unu şerh ederek, “Şerhi fürû’-ı İbn-i Haddâd” adını verdi. Ebü’l-Abbâs Ahmed İbnü’l-Kass’ın, Telhis fil-fürû’unu şerh etti. Kitâb-ül-mecmu’ ve Şerhi Muhtasar-ı Müzeni adlı eserler de kitapları arasındadır.

 

  1. Tabakât-üş-Şâfiîyye cild-4, sh. 344
  2. Vefeyât-ül-a’yân cild-2, sh. 135
  3. El-Bidâye ven-nihâye cild-12, sh. 57
  4. Tehzîb-ül-esmâ vel-lüga cild-2, sh. 261
  5. Keşf-üz-zünûn sh. 479, 1606, 1257, 1635
  6. Mu’cem-ül-müellifîn cild-4, sh. 11