Dâvûd aleyhisselâm bir gün ümmetine nasiât ederken, bir şahıs yüksek sesle (Yâ Allah) diye bağırdı. Dâvûd aleyhisselâm şöyle buyurudu:
-Tutun bu bağıran kimseyi deryaya bırakın!
O adamı deniz kenarına götürdüler. Gördüler ki, deniz kurumuş, bir damla su kalmamış. Cümlesi şaşkın kalıp vaziyeti Dâvûd aleyhisselâma arzettiler. O da buyurduki:
-Ya cemâat size bunu göstermek için yaptım. Âhırette, son peygamber Muhammed aleyhisselâmın ümmetinden biri cehennem kenarına getirirler. Bu kimse cehhenmi görünce (Yâ Allah) diye haykırır, Cehennem ateşi derhal söner. Tıpkı bu kimsenin deniz kenarına varıp bir kere (Allah) demesiyle suyun yok olduğu gibi.
Hadîs-i şerîfde buyruldu ki: (Ümmetimden birisi Cehennem üzerinden geçerken, Cehennem haykırıp der ki: “Ey mü’min tez geç, zirâ nûrun, nârımı söndürüyor.)
www.turktakvim.com