Hikmet ehli zatlar buyuruyor ki:
Zenginlerle fazla görüşmemeli. İnsan onlardaki dünyalıklara imrenir, gönlü dünyaya kayar. Helâlin hesabı, haramın azabı var. Zenginin biri ölmüş, mezara koyacaklar. Çocukları babalarına güya iyilik olsun diye bir fakir bulurlar. Garibin sadece bir küfesi, bir de ipi var. Buna derler ki:
– Sana bir kese altın. Babamızın mezarını epey geniş yapacağız. Hava alman için de yukarıya boru çıkaracağız. Sen bir gece burada kalacaksın. Sual melekleri geldiğinde babamıza yardımcı olacaksın. Sabah olunca da altınları alacaksın.
Fakir kendi kendine, (Bir gece kalsam bir zararı olmaz, bu kadar parayı bir senede kazanamam) diye düşünür ve kabul eder. Dedikleri gibi yaparlar. Melekler gelir, bunu görünce kim olduğunu sorarlar. O da anlatır. O zaman önce seni hesaba çekelim, sonra zengini derler. Başlarlar sorguya. Ne iş yaptığını sorarlar, hamalım der. Neyin var diye sorarlar, sadece bir küfesi ve ipi olduğunu söyler. Başlarlar ipin hesabını sormaya. Nereden aldın, hangi parayla aldın, nasıl aldın… Sabaha kadar ipin hesabı sürer. Sabah olunca mezardan çıkıp kaçmaya başlar.
Dışarıda bekleyen zenginin çocukları, (Nereye gidiyorsun, şu altınları alsana) diye arkasından bağırırlar. O hem koşar, hem de cevap verir, (Sabaha kadar bir ipin hesabı sürdü. Bir de o altınları alırsam hesabını nasıl vereceğim. İstemem, hepsi sizin olsun. Babanıza da Allah kolaylık versin, o kadar malın mülkün hesabını nasıl verecek bilemiyorum) der.
Demek ki, helâlden bile olsa, çok mal mülk sahibi olmaya özenmemelidir.
M. Ali Demirbaş / 27.09.2015 / www.turkiyegazetesi.com