İbrahim bin Edhem “kuddise sirruh” hazretleri helâl lokma yemeğe çok dikkat eder ve herkese de tavsiye buyururlardı.
Bir gün kendisine falanca yerde bir genç var. Gece-gündüz ibâdet ediyor, kendinden geçiyor, dediler. Gencin yanına gidip üç gün misâfir kaldı. Dikkat etti, söylediklerinden daha çok şeyler gördü.
Kendinin soğuk, halsiz, habersiz; gencin ise, böyle uykusuz ve gayretli hâline şaşırıp kaldı.
Genci, şeytan aldatmış mıdır, yoksa hâlis ve doğru mudur anlamak istiyordu. Yediğine dikkat etti. Lokması helâldan değildi. “Allahü ekber, bu hâlleri hep şeytandandır” deyip, genci evine da’vet etti.
Kendi lokmalarından bir tane yedirince, gencin hâli değişip, o aşkı, o arzusu, o gayreti kalmadı.
Genç, İbrâhîm’e sorup, “Bana ne yapdın?” deyince, “Lokmaların helâlden değildi. Yemek yerken, şeytan da midene giriyordu. O hâller, şeytandan oluyordu. Helâl yiyince şeytan giremedi. Asıl, doğru hâlin meydana çıktı” dedi.